เติร์กเมนิสถานเป็นประเทศที่ยากที่จะเข้าไปและถูกตัดออกจากส่วนที่เหลือของโลก หากคุณต้องการพักนานกว่า 5 วันคุณต้องเข้าร่วมการเดินทางและอยู่กับไกด์ตลอดเวลา มิฉะนั้นคุณจะได้รับอนุญาตให้เดินทางผ่านเท่านั้น ประธานาธิบดีในปัจจุบันและอดีตล้างสมองประชาชนด้วยข้อมูลเท็จเกี่ยวกับโลกและประวัติศาสตร์ของพวกเขาตรวจสอบทุกอย่างบนอินเทอร์เน็ตและรูปภาพปูนปลาสเตอร์และรูปปั้นของตัวเองทั่วประเทศ มันเหมือนกับเกาหลีเหนือจริง ๆ
ภาพนี้อยู่รอบ ๆ เติร์กเมนิสถาน
แล้วทำไมเราถึงอยากมาประเทศนี้? เพราะเราต้องการเดินทางจากจีนไปยังอิหร่านทางบก เราได้รับวีซ่าขนส่ง 5 วันเมื่อเราอยู่ใน Dushanbe, Tajikistan และวางแผนที่จะเห็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญสองสามแห่งและออกไป
หลังจาก 2 สัปดาห์อย่างไม่น่าเชื่อในประเทศที่มีความสุขทางสถาปัตยกรรมของอุซเบกิสถานเรากำลังเดินทางไปยังเติร์กเมนิสถาน
เข้าไปในแท็กซี่ที่ใช้ร่วมกันของเราเพื่อพาเราไปที่ชายแดนอุซเบกิสถาน
ฉันคิดว่าวันข้ามพรมแดนมักจะน่ากลัวโดยนักเดินทางอย่างน้อยก็ในส่วนนี้ของโลกที่พวกเขาเป็น มันใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้เสมอและทุกอย่างและทุกอย่างอาจผิดพลาด สำหรับเราการเข้าและออกจากเติร์กเมนิสถานน่าจะเป็นทางข้ามชายแดนที่เลวร้ายที่สุดของเรา!
เรามาถึงชายแดนหลังจากนั่งแท็กซี่ร่วมกัน (ซึ่งเป็นโหมดการขนส่งทั่วไปในเอเชียกลาง) เราเดินไปรับแสตมป์ออกจากอุซเบกิสถานซึ่งค่อนข้างง่ายและราบรื่น ในระหว่างพรมแดนกับอุซเบกิสถานและเติร์กเมนิสถานมีประมาณ 10 กิโลเมตรของ“ ดินแดนที่ไม่มีมนุษย์” แต่ยังไม่มีรถแท็กซี่ที่จะพาเราไปที่ชายแดน ดังนั้นเราเริ่มเดิน โชคดีหลังจากประมาณ 10 นาทีมีชายคนหนึ่งขับรถไปมารับเรา
ที่ชายแดนเราแสดงหนังสือเดินทางของเราไปยังยามที่ส่งเราไปที่ห้องตรวจสุขภาพ ฉันจำเวลาที่ชายแดนกับแทนซาเนียและเคนยาและสวดอ้อนวอนเราไม่จำเป็นต้องได้รับการฉีดวัคซีนข้ามพรมแดน! โชคดีที่เราต้องกรอกและลงนามในกระดาษโดยระบุว่าใครรู้อะไร – ทุกอย่างเป็นภาษารัสเซียดังนั้นเราจึงต้องใช้คำพูดของเพื่อนใหม่ของเราที่มารับเรา เขาแปลและเราลงนาม
จากนั้นเรารอเข้าแถวเพื่อแสดงหนังสือเดินทางของเราอีกครั้งและรับตราประทับของเราไปยังเติร์กเมนิสถาน เราต้องบอกคนที่ไม่พอใจที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ซึ่งโรงแรมที่เราพักอยู่ดังนั้นเราจึงเลือกคู่รักจาก Lonely Planet (ทั้งสองอย่างที่เรายังไม่ได้จอง) จากนั้นเขาก็บอกว่าจะรอและพวกเขาต้องโทรเพื่อยืนยันว่าสิ่งเหล่านี้เป็นโรงแรมจริง
กรอไปข้างหน้าหนึ่งชั่วโมงต่อมาและเรายังคงรอการโทรที่ถูกกล่าวหานี้ ในที่สุดเราก็เดินทางไปข้างหน้าและถูกส่งไปยังหน้าต่างเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้า $ 12 เข้าประเทศ ค่าธรรมเนียมสำหรับอะไร? ฉันไม่แน่ใจ. จากนั้นเราทำการค้นหากระเป๋าของเราส่งในแบบฟอร์มที่เราเคยทำมาก่อนและในที่สุดก็ผ่านประตู
เด็กหนุ่มกำลังทำความสะอาดปลาสดที่เขาติดอยู่ในแม่น้ำ
เรานั่งแท็กซี่ร่วมกันที่ราคาแพงไปยังเมืองใกล้เคียงซึ่งเราเปลี่ยนรถแท็กซี่เพื่อพาเราไปที่เมืองแมรี่ เราค้นหาทั่วแมรี่เพื่อหาโฮมสเตย์ที่คาดว่าจะอยู่ที่นั่น แต่มันก็ปิดตัวลง ในที่สุดเราก็เลือกที่จะออกจากแท็กซี่และไปกินอะไร มาถึงตอนนี้เวลา 17.00 น. และเราอยู่บนท้องถนนด้วยของว่างเพียงแค่ 8:30 น. ไม่จำเป็นต้องพูดว่าเราหิวโหยและนิคก็เริ่มไม่พอใจ ในที่สุดเราก็พบโรงแรมที่อยู่นอกเมือง แต่ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษได้
เช้าวันรุ่งขึ้นเราเลือกเราควรออกเดินทางเพื่อดูสถานที่โบราณของ Merv ท้องฟ้าเป็นสีดำและอารมณ์ของเราก็เช่นกัน คู่มือของเราไม่ได้บอกเราว่าจะไป Merv ได้อย่างไรและเพราะไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษได้อย่างเห็นได้ชัดเราจึงไม่มีเงื่อนงำที่จะไปที่ไหนหรือทำอะไร ในที่สุดเราก็พบว่ามีร้านอินเทอร์เน็ต (และตรวจสอบ) หนึ่งแห่งในเมือง เราไปที่นั่นและค้นหาวิธีการไปที่ไซต์โบราณแห่งนี้ เมื่อมาถึงจุดนี้ฝนตกและเราแค่อยากจะจากไป
มัสยิดที่ดีในแมรี่
ดังนั้นเรามาถึงแมรี่เพื่อดูเมอร์ฟ แต่จบลงด้วยการไม่เห็นอะไรเลยนอกจากร้านอาหารโรงแรมและร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่! สิ่งต่าง ๆ ในช่วงเวลาที่เหลือของเราในเติร์กเมนิสถานก็ไม่ได้ดีขึ้นเช่นกัน เป็นสิ่งที่ดีที่เรามีวีซ่าเพียงไม่กี่วัน
คอยติดตามเพื่อฟังเกี่ยวกับการผจญภัย (MIS) ของเราใน Ashgabat เมืองหลวงของ Turkmenistan!
คุณเคยมีปัญหาข้ามพรมแดนหรือเคยไปเติร์กเมนิสถานหรือไม่? บอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้านล่าง!
เช่นโพสต์นี้? ขามัน!
ข้อจำกัดความรับผิดชอบ: แพะบนท้องถนนเป็นผู้ร่วมงานของ Amazon และยังเป็นพันธมิตรสำหรับผู้ค้าปลีกรายอื่น นี่หมายความว่าเราได้รับค่าคอมมิชชั่นหากคุณคลิกลิงก์ในบล็อกของเราและซื้อจากผู้ค้าปลีกเหล่านั้น